Soms betrap ik mezelf erop dat ik best wel een grote mond heb. Vol bravoure iets verkondigen, om daarna, als men mij op mijn mooie bruine gelooft en daarop vertrouwt, even vertwijfeld mezelf afvraag of ik niet iets te overmoedig was. Ook dit keer was mijn mond sneller dan mijn hersenen en beloofde ik mijn moeder afgelopen maandag dat ik wel even voor haar en haar gasten zaterdag zal koken.
Normaal natuurlijk geen probleem, alleen vond ik dat het dan maar meteen een volledige rijsttafel moest worden. Voor 3 personen maar en geen 20, maar 7 gerechten. Maar toch, zeker 2 dagen werk. En mijn ondernemersplan moet ook af deze week..
Ondanks dat ik zelfs een keer pas om 2 uur ‘s nachts mijn laptop uit zette na uren op het budget te zwoegen, is het plan niet af. Dus zal ik komend weekend nog even flink moeten gaan tikken, om tot een acceptabele draft versie te komen die eindelijk door derden gereviewd mag worden.
Het goede nieuws is natuurlijk dat mijn ‘dat doe ik effe’ rijsttafel klaar is. Gisteren gehakt pangang, babi ketjap en sambal goreng boontjes gemaakt. En vanmiddag de ajam besengeh, sajoer lodeh en sambal goreng telor gemaakt. Natuurlijk geproefd en man, het klinkt gek, maar wat werd ik dáár blij van! Ik kan koken, dacht ik, ik kan écht koken!
Om jullie allemaal vreselijk te laten watertanden, hierbij een impressie:
Recente reacties