Ik sta vandaag in de keuken. Bestellingen voor rijsttafels en hapjes voorbereiden. Vandaag staan Indische pasteitjes, risolles en pangsit op het programma. En oh ja, rendang. Met zorg bereid hoor, wees niet bang…

En nu net, terwijl ik de pasteitjes sta te bakken, met Halleluja van Pantatonix op de achtergrond, en de tranen stromen over mijn wangen.

December is voor mij onlosmakelijk verbonden met mijn paps. En nu, oh mijn hemel, en nu mis ik hem zó verschrikkelijk!!! Zou ik willen dat hij bij me is, samen met mij de pasteitjes, de risolles maakt. Zijn ervaring met mij deelt. Zijn verhalen deelt. Vertelt wie hij is, hoe zijn leven eruit zag voordat ik er was.

Maar dat gebeurt niet, want hij is er niet meer. Hoewel, hij is er wel. Altijd als ik in de keuken sta, is hij er.

Pap, ik hou van jou. Ik mis je. Ik bak pasteitjes nu. Zoals jij altijd deed, ook in december. Om het jaar af te sluiten. Klaar voor het nieuwe jaar.

Dag pap…